Jachtseizoen.

Hoe vaak roep ik: Wat wonen wij hier toch rustig & vredig.
Op korte afstand van de Nederlandse grens en onder de rook van Antwerpen, ver weg van de Polder- en Kaagbaan (Schiphol).
Die rust en het weidse uitzicht zonder verkeer geven mij de nodige energie en inspiratie en veel van die energie steek ik met liefde en geduld in de tuin.
Zodra het weer het toelaat, trek ik mijn oude plunje aan en schoffel, hark en wied ik tot ik een ons weeg.
Heerlijk! Door niets en niemand gestoord..............tot voor enkele dagen geleden!

PANG!! PANG!! PANG!!

Ik was het eigenlijk door het prachtige zomerweer vergeten, maar het jaarlijkse jachtseizoen is wel degelijk begonnen. Voor klein wild, haas, fazant, vos, start het seizoen op 15 oktober.
Ik weet dat echte jagers met het grootste respect voor dieren jagen en uiterst zorgvuldig te werk gaan, d.w.z. als de populatie van het soort het toelaat en onnodig lijden wordt voorkomen.
Om te mogen jagen is een jachtverlof nodig van het gewest waar men wil jagen, plus een jachtexamen.
Jagen is nuttig om de wildstand in balans te houden en het is zeker geen kwestie van lukraak de trekker overhalen.
Een goede jager zal aan veel eisen moeten voldoen: o.a. kennis van flora en fauna en veiligheid van wapens en het gebruik ervan, maar toch...........het doet zó’n pijn als ik die schoten op korte afstand hoor, het jachtgebied grenst aan onze tuin!
Mijn oordopjes voor de nacht gebruik ik nu ook als ik in de tuin ben.

En onze kleine Ciske laat ik de komende maanden niet vrij rondlopen; hij is meerdere keren aangezien voor een haas en hoewel hij bijna net zo snel is, moet hij niet het Haasje worden. Doet de naam van zijn baasje er nog iets aan toe?

Het blijft paradoxaal.......we eten wel (te veel?)vlees en zien tegelijkertijd dat biologisch gekweekte dieren een beter leven hebben gehad dan de dieren uit de bio-industrie. Maar om een loslopende haas te doden en ’s avonds met een mooi glas wijn smakelijk op te eten, wordt een ander verhaal. Toch kan het niet biologischer