I love Beijing

Ik ben hier nu bijna een week, ben over mijn jetlag heen en de dagen vliegen om.Het is wel een totaal ander leven dan in Oegstgeest! Ten eerste is Teresinha ver weg (snik), ik mis mijn dagelijkse wandelingen met mijn doggy, verder heb ik geen huishouden (mis ik niet), ik heb hier geen keuken(voor een keukenprinses als ik, is dat vreselijk!!) en ik mis het tuinieren (ik heb nu wel mooie, gelakte nagels). Verder zit ik meer achter (of is 't voor?) mijn laptop dan vootheen en nu denkt of hoopt iedereen natuurlijk, dat ik snel vorderingen zal maken................Nee, want ik haat al die knoppen. Maar toegegeven: De postduif doet er langer over.
Via kranten en t.v. worden wij hier dagelijks overspoeld door berichten en beelden van de aardbeving en de vele naschokken. Gisteren zond de t.v. beelden uit van iemand, die tijdens een aardschok toevallig zijn video-camera aan had staan. SHOCKING!
De tranen sprongen in mijn ogen, ik kon 't niet langer aanzien en heb de t.v. uitgezet. De mensen zijn er erg door aangeslagen, doneren veel geld en geven zoveel mogelijk bloed.
Aan de andere kant gaat 't leven door en Beijing werkt hard naar de SPELEN toe.