Prietpraat en Zomerpaleis
Blijf op de hoogte en volg Els
01 November 2008 | China, Beijing
Verkeer!
Kennen jullie de film: “Bijna geplet tussen 2 bussen” met in de hoofdrol E. de H.?
Ik passeer een bus bij een halte aan de linker kant en tegelijkertijd zie ik in mijn linkerooghoek een andere bus die ook bij die halte wil stoppen, terwijl die eerste bus weer gaat rijden.................enfin, ik zie rechts van mij een bus die naar links gaat en links van mij een bus die naar rechts gaat. Was ik bijna zo plat als een dubbeltje!
Rode of groene stoplichten ? Voor voetgangers en fietsers hadden ’t net zo goed blauwe kunnen zijn. Ze steken gewoon over.
Een paar dagen geleden was het hier nog bijna zomers en dan ga ik altijd, bij gebrek aan een balkon, naar mijn geliefde Ritan park. Heerlijk op een bankje wat lezen en rondkijken. Deze keer kwam er een bejaarde man naast mij zitten en hij gooide direct zijn benen in z’n nek, nou ja in kleermakerszit, maar met een souplesse, die ik lang geleden beheerste. Hij had zijn schoenen uit gedaan en dat was jammer !!, want de sokken die hij aan had stonden stijf van zweetvoetenvocht en de lucht was navenant. Hij maakte in deze mediatieve houding, voor mij onbegrijpelijke bewegingen met armen en handen. Volkomen in trance. Ik moest opstappen vanwege de odeur, die ik nooit meer van m’n leven zal vergeten, maar ook omdat de man enorme roggels produceerde. Tja, dan is de limit bereikt. Ik heb hem nog een vriendelijk knikje gegund.
Gisteren ben ik op zoek gegaan naar een winkel waar alles op gebied van(porselein)schilderen te koop is. Op de fiets, plattegrond bij de hand en het Chinese adreskaartje in mijn zak. Er zijn overigens alleen plattegronden te krijgen met de hoofdwegen en semi-hoofdwegen. Ik moest onderweg toch de weg vragen en dat kun je dus maar beter niet doen...................! men denkt ’t te weten of doet alsof, ze nemen alle tijd om je vriendelijk en beleefd de weg te wijzen, maar ze sturen je geheid het bos in. De volgende die ik ’t vroeg, legde mij met hetzelfde eindelooze geduld uit hoe ik er kon komen, maar na 3 keer vragen, 3 keer van hot naar her gestuurd te zijn, was ik een uur verder en realiseerde ik mij weer dat een Chinees nooit NEE kan zeggen. Een Chinees zal nooit zeggen: “Dat weet ik niet" en wijst je altijd de weg, maakt niet uit waarheen.
Op de laatse dag van oktober ben ik met Josée en haar logees (schoonouders van haar dochter)naar het Zomerpaleis geweest.Dit enorme complex van keizerlijke tempels, zalen, palviljoens en wandelgangen ligt schitterend op een heuvel aan het Kunming meer. Het was de favoriete verblijfplaats van concubine Cixi, later keizerin (1835 - 1908).Deze dame regeerde met ijzeren hand en gunde zichzelf een luxe leventje. Zo liet zij o.a. een marmeren boot bouwen als 'n extravagant speeltje.
Het was er behoorlijk druk, waarschijnlijk door het prachtige weer: strakblauwe lucht en ongeveer 20 graden! Het was weer een dag met een gouden randje.
Kennen jullie de film: “Bijna geplet tussen 2 bussen” met in de hoofdrol E. de H.?
Ik passeer een bus bij een halte aan de linker kant en tegelijkertijd zie ik in mijn linkerooghoek een andere bus die ook bij die halte wil stoppen, terwijl die eerste bus weer gaat rijden.................enfin, ik zie rechts van mij een bus die naar links gaat en links van mij een bus die naar rechts gaat. Was ik bijna zo plat als een dubbeltje!
Rode of groene stoplichten ? Voor voetgangers en fietsers hadden ’t net zo goed blauwe kunnen zijn. Ze steken gewoon over.
Een paar dagen geleden was het hier nog bijna zomers en dan ga ik altijd, bij gebrek aan een balkon, naar mijn geliefde Ritan park. Heerlijk op een bankje wat lezen en rondkijken. Deze keer kwam er een bejaarde man naast mij zitten en hij gooide direct zijn benen in z’n nek, nou ja in kleermakerszit, maar met een souplesse, die ik lang geleden beheerste. Hij had zijn schoenen uit gedaan en dat was jammer !!, want de sokken die hij aan had stonden stijf van zweetvoetenvocht en de lucht was navenant. Hij maakte in deze mediatieve houding, voor mij onbegrijpelijke bewegingen met armen en handen. Volkomen in trance. Ik moest opstappen vanwege de odeur, die ik nooit meer van m’n leven zal vergeten, maar ook omdat de man enorme roggels produceerde. Tja, dan is de limit bereikt. Ik heb hem nog een vriendelijk knikje gegund.
Gisteren ben ik op zoek gegaan naar een winkel waar alles op gebied van(porselein)schilderen te koop is. Op de fiets, plattegrond bij de hand en het Chinese adreskaartje in mijn zak. Er zijn overigens alleen plattegronden te krijgen met de hoofdwegen en semi-hoofdwegen. Ik moest onderweg toch de weg vragen en dat kun je dus maar beter niet doen...................! men denkt ’t te weten of doet alsof, ze nemen alle tijd om je vriendelijk en beleefd de weg te wijzen, maar ze sturen je geheid het bos in. De volgende die ik ’t vroeg, legde mij met hetzelfde eindelooze geduld uit hoe ik er kon komen, maar na 3 keer vragen, 3 keer van hot naar her gestuurd te zijn, was ik een uur verder en realiseerde ik mij weer dat een Chinees nooit NEE kan zeggen. Een Chinees zal nooit zeggen: “Dat weet ik niet" en wijst je altijd de weg, maakt niet uit waarheen.
Op de laatse dag van oktober ben ik met Josée en haar logees (schoonouders van haar dochter)naar het Zomerpaleis geweest.Dit enorme complex van keizerlijke tempels, zalen, palviljoens en wandelgangen ligt schitterend op een heuvel aan het Kunming meer. Het was de favoriete verblijfplaats van concubine Cixi, later keizerin (1835 - 1908).Deze dame regeerde met ijzeren hand en gunde zichzelf een luxe leventje. Zo liet zij o.a. een marmeren boot bouwen als 'n extravagant speeltje.
Het was er behoorlijk druk, waarschijnlijk door het prachtige weer: strakblauwe lucht en ongeveer 20 graden! Het was weer een dag met een gouden randje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
