Verhuizen en weer snel terug.

Zo, de mega-klus (lees: verhuizing) is achter de rug. Wij hebben zo hard als paarden gewerkt. Sjouwen, ordenen, regelen, uitzoeken en opruimen. Jazeker, er zijn veel dingen in de container beland en ik heb nooit geweten dat je 14 dagenlang non stop kan doorgaan. Maar het móest en we hebben 't net aan gered. (Dank Hans, voor jouw hulp!) Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik alleen maar verhuisdozen!
Verbazingwekkend overigens hoeveel 'n mens in al die jaren kan verzamelen! Bijna genant! En heb je 't allemaal nodig? NO! Ik dacht vaak bij de zoveelste doos: was ik maar zoals Moeder Teresa. Zij reisde bij leven de halve wereld rond met 'n enkel koffertje en was overal welkom.

We hebben Oegstgeest helaas abrupt moeten verlaten, maar wel met de nodige weemoed. Wij hebben er met zoveel plezier gewoond, vrienden gemaakt, lief en leed gedeeld en 't belangrijkste wellicht: Teresinha heeft haar hele jeugd in de "Clinck" doorgebracht. Ook voor haar is 't 'n emotioneel afscheid. Doordat zij een week langer op Sicilië moest blijven door de vulkaanas-misère bleven er maar 2 dagen over om haar kamer leeg te maken. Aangezien zij ook niet vies is van verzamelen, viel dat bepaald niet mee.
Maar het leven gaat door en we zijn zó ongelooflijk blij dat we 't huis kwijt zijn en daar geen zorgen meer over hebben.
In Kalmthout hadden wij slechts één dag om uit te pakken en de koffers voor China ín te pakken, want zaterdag vlogen we weer terug naar Beijing. Vermoeidheid + jetlag doet goed slapen! André heeft de eerste nacht 16 uur achter elkaar geslapen en had toen nog lucifersstokjes nodig!

Morgen ga ik 2 logé's (Rob & Arjan) van de airport ophalen en laten we ze de komende dagen alle highlights van Beijing zien. Tot de dag van onze aankomst was 't hier kil en koud. Volgens Ya Ping, onze chauffeur, is er dit jaar geen lente geweest: van de winter hup in één keer zomer: 24 graden. Heerlijk!