Lijden en bevrijding.
Blijf op de hoogte en volg Els
15 November 2019 | België, Kalmthout
Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.
Extreme angst kan een mens totaal beheersen, weliswaar in de meeste gevallen volkomen onnodig, maar leg dat maar eens uit.
Voor mij geldt een jaarlijks controle bezoek aan de tandarts al als een kwelling. Voor een gaatje vullen tril ik als een rietje, voor een kroon zetten, slaap ik 3 nachten niet, maar voor een zenuwbehandeling ga ik het liefst op de vlucht.
Ik had al een week een zeurende kiespijn, het voelde niet goed, dus toch maar een afspraak gemaakt bij mijn tandarts, die jammer genoeg niets kon vinden. Het ging om een kies met een kroon en ik vermoed dat hij dit iets te gecompliceerd vond.
Hij maakte een afspraak bij een endodontologe.
Ooit van gehoord? Zo’n –loog is gespecialiseerd in wortelkanaalbehandelingen. Brrrrr!
Weer een paar slapeloze nachten.
Naar het schavot, zo voelde het.
Daar lag ik bijna twee uur lang, gevangen in de stoel, onder flinke verdoving en met m’n ogen dicht, want ik wil niet zien met wat voor zwaar geschut deze klus geklaard wordt.
Veel geboor, vreemde vaktermen over en weer, klemmen hier, klemmen daar, wat een misère, maar met verstand op nul en ervan uitgaan dat zelfs aan de ergste dingen een eind komt, heb ik het overleefd.
“Gaat het nog, mevrouw?” Ach, de –loge was uitermate vriendelijk en begreep mijn angst.
Ze deed er alles aan om mij op m’n gemak te stellen.
Zo heel anders dan vroeger. Ik heb bepaald geen goede herinneringen aan de tandarts uit mijn jeugd.
Een grote vent die stoer zijn werk deed, zonder enig gevoel voor de mens in de stoel. Gewoon een bullebak.
Elke week gingen Marianne en ik braaf naar hem toe om onze beugels bij te laten stellen, niets bijzonders, maar de man was uitermate onvriendelijk.
Misschien is mijn dentofobie terug te voeren naar die tijd, met dank aan deze engerd!
Tandartsangst is een diepgeworteld! fenomeen.
Zo grappig, in Vlaanderen spreken ze over wijsheidskiezen.
Intussen heb ik een halve Ferrari in mijn mond!
Extreme angst kan een mens totaal beheersen, weliswaar in de meeste gevallen volkomen onnodig, maar leg dat maar eens uit.
Voor mij geldt een jaarlijks controle bezoek aan de tandarts al als een kwelling. Voor een gaatje vullen tril ik als een rietje, voor een kroon zetten, slaap ik 3 nachten niet, maar voor een zenuwbehandeling ga ik het liefst op de vlucht.
Ik had al een week een zeurende kiespijn, het voelde niet goed, dus toch maar een afspraak gemaakt bij mijn tandarts, die jammer genoeg niets kon vinden. Het ging om een kies met een kroon en ik vermoed dat hij dit iets te gecompliceerd vond.
Hij maakte een afspraak bij een endodontologe.
Ooit van gehoord? Zo’n –loog is gespecialiseerd in wortelkanaalbehandelingen. Brrrrr!
Weer een paar slapeloze nachten.
Naar het schavot, zo voelde het.
Daar lag ik bijna twee uur lang, gevangen in de stoel, onder flinke verdoving en met m’n ogen dicht, want ik wil niet zien met wat voor zwaar geschut deze klus geklaard wordt.
Veel geboor, vreemde vaktermen over en weer, klemmen hier, klemmen daar, wat een misère, maar met verstand op nul en ervan uitgaan dat zelfs aan de ergste dingen een eind komt, heb ik het overleefd.
“Gaat het nog, mevrouw?” Ach, de –loge was uitermate vriendelijk en begreep mijn angst.
Ze deed er alles aan om mij op m’n gemak te stellen.
Zo heel anders dan vroeger. Ik heb bepaald geen goede herinneringen aan de tandarts uit mijn jeugd.
Een grote vent die stoer zijn werk deed, zonder enig gevoel voor de mens in de stoel. Gewoon een bullebak.
Elke week gingen Marianne en ik braaf naar hem toe om onze beugels bij te laten stellen, niets bijzonders, maar de man was uitermate onvriendelijk.
Misschien is mijn dentofobie terug te voeren naar die tijd, met dank aan deze engerd!
Tandartsangst is een diepgeworteld! fenomeen.
Zo grappig, in Vlaanderen spreken ze over wijsheidskiezen.
Intussen heb ik een halve Ferrari in mijn mond!
-
15 November 2019 - 23:14
Gerard Lascaris:
Ach ach, Els. Thea heeft precies het zelfde !
Zij gaat naar een speciale tandarts die gespecialiseerd is in "angst" .
Na onze verhuizing naar Peize, wilde ze bij haar tandarts blijven !
Maar de angst-tandarts ging daar weg. Naar een andere praktijk.
O jee, O jee. Thea in de stress !
Maar het geluk lachte haar toe ......
De praktijk waar haar angst-tandarts naar toeging .... Was dichterbij zelfs !
Gelijk ingeschreven in de nieuwe praktijk, gevolg ... Stress weg.
Het laatste HOT news ! Wil je het weten ?
Wij gaan met de camper o.a. Naar China (Beijing) maar ook :
Noord Korea (!!!) Zuid Korea en via Rusland weer terug.
Vertrek 1/2 maart 2020. -
16 November 2019 - 08:36
Eve:
Hallo Els, ik begrijp je helemaal. Ook een aantal jaren geleden een kies met wortelkanaalbehandeling.
Ik heb 2u in de stoel gezeten en dacht komt dit wel goed, maar zo blij dat hij ( ook endontoloog) mijn kies kon redden!
Anders moest hij gestrokken worden en dat vind ik veel erger.
Je bent er vanaf moet je maar denken.
fijn weekend, groetjes Eve -
16 November 2019 - 12:25
Leni :
Hoi Els, Heb een jaar geleden dit ook ondergaan bij een endontoloog (vr.) Niet leuk, maar heb verder geen ongemak meer gehad aan de "wijsheidskies" .
Als er een nieuwe vulling in een kies moet, dan vraag ik altijd om een "verdoving" . Zij kan aan het werk en ik lig "rustig" . Geen pijn dus. -
17 November 2019 - 10:09
Yvonne De Haas:
Els, wat een angsten en ellende met je tanden. Ben blij voor je dat dit weer achter de rug is. En dan te bedenken dat dit allemaal bakken geld kost. Ze zouden jou moeten betalen voor al die ellende. Ik ken dit nog helemaal niet. Alleen de controles bij de tandarts. Wees maar zuinig op je gebit. -
17 November 2019 - 10:43
Nicht Thea:
Hai Els, leuk herkenbaar stukje! Wij hebben het geluk dat onze gewone tandarts véél zelf kan, dus die wortelkanaalbehandeling heeft hij 14 jaar geleden bij mij zelf gedaan. En hoewel de kies dan 10 jaar kan overleven (want geen bloedtoevoer; zenuw gedood) zit hij er nog steeds en stevig... Hij heeft veel klanten, neem ik aan, maar als je eens per jaar op controle komt, stelt hij altijd wel een persoonlijke vraag: ben je nog weg ggewest met de camper.. of... Hoe gaat het met je zoon..? Knap hoor, zo'n persoonlijke aandacht.
leuk om je verhaaltjes te lezen. groetjes. -
17 November 2019 - 20:07
Marianne:
Ach Els,ik weet precies wat je bedoelt,sterker nog,ik voel die angst van toen ook nog steeds!Het was een bullenbak,die ons bloed,zweet en tranen bezorgde,maar ,hoe bizar,ons ook beloonde met een mierzoet kussenpepermuntje!Inmiddels heb ik een begripvolle tandarts en een superaardige mondhygieniste,waar ik fluitend,zonder Ferrari,maar met bakfiets,vandaan kom! -
19 November 2019 - 12:50
Margriet:
ook voor mij heel herkenbaar, totdat ik 15 jaar geleden in contact kwam met een supertandarts , een Iranees. Er ging een wereld voor me open.Nooit meer angst en nooit meer pijn en ik kan je verzekeren dat ik heel wat ingewikkelde ingrepen heb ondergaan.\Altijd even die hand op de schouder of op het hoofd en 'gaat het nog?'''Zo kan het dus ook
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
