Een bijzondere ontmoeting met 2 tweelingen.
Blijf op de hoogte en volg Els
18 April 2015 | België, Kalmthout
Ik neem jullie even mee terug in de tijd, naar het jaar 1950, de maand juli, om precies te zijn: 17 juli. Mijn moeder beviel, tot haar grote verbazing van een tweeling, Marianneke en Elsje......er was toen nog nauwelijks prenataal onderzoek.
De 4 andere kinderen, waarvan de oudste, Anneke, al 15 jaar was, waren natuurlijk enorm verrast en blij met de tweeling. Marianne en ik waren gezond, maar klein en een beetje onder de maat.
Helaas had ons moeder niet of nauwelijks moedermelk om ons te voeden en dus meldde zij zich bij de net opgerichte stichting, waarbij vrouwen met teveel melk zich aansloten om hun melk te doneren.
Dat betekende dat Anneke iedere dag na school op haar fiets langs 3 verschillende adressen in Leiden melk voor ons moest ophalen.
Zij vond dat eigenlijk een heel vervelend klusje, maar deed dat braaf, zonder morren..........3 maanden lang.
Wij groeiden als kool, werden liefdevol groot gebracht, deden alles samen, konden eigenlijk niet zonder elkaar, twee handen op één buik, waar Marianne was, was ik en andersom.
Wij droegen dezelfde kleding en blijkbaar waren wij niet helemaal happy met onze namen, wilden anders heten: ik noemde Marianne soms Mariëtte, en zij mij Lisette, maar dit was iets tussen ons.
Vorig jaar stonden Anneke, Ineke en ik na een bezoek aan het Museum van Oudheden ineens voor een groot statig pand in de Kloksteeg, nr. 2.
"En hier moest ik iedere dag moedermelk halen", zei Anneke.
Amei! Ineens raakte die opmerking mij heel erg. Ik zag haar voor mij als 15 jarig meisje met de taak om dagelijks haar rondje moedermelk te maken. Geroerd! Ik voelde ineens wat Anneke voor ons heeft betekend.
Ik wilde meer weten.................Wie was die andere moeder? Wat voor gezin woonde daar?
Ik ging op onderzoek en zocht in het "Erfgoed Leiden en Omstreken" op adressen in 1950 en vond daar ene fam. Werz. Via Google kwam ik op de site van Leiden en las een uitgebreid verhaal over kunstenaar Han Werz.
Een man die veel voor Leiden heeft betekend.
Han Werz kwam oorspronkelijk uit Roosendaal, ging in 1945 naar Leiden om in 1947 te trouwen met zijn verloofde Liesbeth. In de Kloksteeg begon hij een antiquariaat, hij schilderde en gaf les.
Ook zijn vrouw schilderde niet onverdienstelijk, maar zij heeft haar creatieve ambities moeten verruilen voor het moederschap.
Han en Liesbeth kregen eerst 2 zonen en in 1950...............een tweeling!
Wat een toeval.
Amei! ...........twee meisjes!
En toen wist ik even niet wat ik las..........
Ik was totaal perflex
De meisjes heten: Lisette en Mariëtte.
Dit kon toch niet waar zijn?
Ik las het nog eens en nog eens.
Hoe kan zoiets?
Ik besloot om op zoek te gaan naar de kinderen Werz en hoe handig is dan het internet. De contacten werden gelegd.
Vader Werz is in 2002 overleden en helaas is moeder Liesbeth ruim een jaar geleden gestorven. Ik had haar dolgraag willen ontmoeten en zoveel willen vragen.
In het prachtige Tongerlohuys in Roosendaal is vandaag de tentoonstelling:
"Han Werz, een man van atmosfeer en de poëzie der kleine dingen" geopend en Anneke, Ineke, Marianne en ik waren uitgenodigd om de officiële opening, met o.a. inleidende woorden van Theo Laurentius/Tussen Kunst & Kitsch bij te wonen.
In bijzijn van veel familie, kennissen en vrienden van de fam. Werz hebben we met bewondering de grote hoeveelheid kunstwerken van Han Werz mogen bekijken.
Prachtige etsen, schetsen, olieverfschilderijen en aquarellen; een veelzijdig kunstenaar, Han Werz.............een geboren kunstenaar.
Meer weten? www.hanwerz.weebly.com.
De ontmoeting met de tweeling Lisette en Mariëtte ontroerde ons misschien nog meer.
Zo bijzonder: samen groot geworden door dezelfde moedermelk.
Ik ben blij dat ik ze heb mogen ontmoeten.
De 4 andere kinderen, waarvan de oudste, Anneke, al 15 jaar was, waren natuurlijk enorm verrast en blij met de tweeling. Marianne en ik waren gezond, maar klein en een beetje onder de maat.
Helaas had ons moeder niet of nauwelijks moedermelk om ons te voeden en dus meldde zij zich bij de net opgerichte stichting, waarbij vrouwen met teveel melk zich aansloten om hun melk te doneren.
Dat betekende dat Anneke iedere dag na school op haar fiets langs 3 verschillende adressen in Leiden melk voor ons moest ophalen.
Zij vond dat eigenlijk een heel vervelend klusje, maar deed dat braaf, zonder morren..........3 maanden lang.
Wij groeiden als kool, werden liefdevol groot gebracht, deden alles samen, konden eigenlijk niet zonder elkaar, twee handen op één buik, waar Marianne was, was ik en andersom.
Wij droegen dezelfde kleding en blijkbaar waren wij niet helemaal happy met onze namen, wilden anders heten: ik noemde Marianne soms Mariëtte, en zij mij Lisette, maar dit was iets tussen ons.
Vorig jaar stonden Anneke, Ineke en ik na een bezoek aan het Museum van Oudheden ineens voor een groot statig pand in de Kloksteeg, nr. 2.
"En hier moest ik iedere dag moedermelk halen", zei Anneke.
Amei! Ineens raakte die opmerking mij heel erg. Ik zag haar voor mij als 15 jarig meisje met de taak om dagelijks haar rondje moedermelk te maken. Geroerd! Ik voelde ineens wat Anneke voor ons heeft betekend.
Ik wilde meer weten.................Wie was die andere moeder? Wat voor gezin woonde daar?
Ik ging op onderzoek en zocht in het "Erfgoed Leiden en Omstreken" op adressen in 1950 en vond daar ene fam. Werz. Via Google kwam ik op de site van Leiden en las een uitgebreid verhaal over kunstenaar Han Werz.
Een man die veel voor Leiden heeft betekend.
Han Werz kwam oorspronkelijk uit Roosendaal, ging in 1945 naar Leiden om in 1947 te trouwen met zijn verloofde Liesbeth. In de Kloksteeg begon hij een antiquariaat, hij schilderde en gaf les.
Ook zijn vrouw schilderde niet onverdienstelijk, maar zij heeft haar creatieve ambities moeten verruilen voor het moederschap.
Han en Liesbeth kregen eerst 2 zonen en in 1950...............een tweeling!
Wat een toeval.
Amei! ...........twee meisjes!
En toen wist ik even niet wat ik las..........
Ik was totaal perflex
De meisjes heten: Lisette en Mariëtte.
Dit kon toch niet waar zijn?
Ik las het nog eens en nog eens.
Hoe kan zoiets?
Ik besloot om op zoek te gaan naar de kinderen Werz en hoe handig is dan het internet. De contacten werden gelegd.
Vader Werz is in 2002 overleden en helaas is moeder Liesbeth ruim een jaar geleden gestorven. Ik had haar dolgraag willen ontmoeten en zoveel willen vragen.
In het prachtige Tongerlohuys in Roosendaal is vandaag de tentoonstelling:
"Han Werz, een man van atmosfeer en de poëzie der kleine dingen" geopend en Anneke, Ineke, Marianne en ik waren uitgenodigd om de officiële opening, met o.a. inleidende woorden van Theo Laurentius/Tussen Kunst & Kitsch bij te wonen.
In bijzijn van veel familie, kennissen en vrienden van de fam. Werz hebben we met bewondering de grote hoeveelheid kunstwerken van Han Werz mogen bekijken.
Prachtige etsen, schetsen, olieverfschilderijen en aquarellen; een veelzijdig kunstenaar, Han Werz.............een geboren kunstenaar.
Meer weten? www.hanwerz.weebly.com.
De ontmoeting met de tweeling Lisette en Mariëtte ontroerde ons misschien nog meer.
Zo bijzonder: samen groot geworden door dezelfde moedermelk.
Ik ben blij dat ik ze heb mogen ontmoeten.
-
18 April 2015 - 21:18
Ella:
Wat een bijzonder verhaal, Els. Heel ontroerend! -
18 April 2015 - 21:23
Ingrid:
Wat een bijzonder verhaal, Els!
iets om over na te denken....
liefs, ingrid
-
18 April 2015 - 21:48
Marianne Floor:
Wat een bijzonder verhaal en een bijzondere ontmoeting! -
18 April 2015 - 22:58
Anneke:
Na 65 jaar komt een verhaal weer tot leven in het Tongerlohuys in Roosendaal.
Voor mij was moeder Liesbeth, getekend door Han Werz, nog goed herkenbaar
Deze rondborstige vrouw kon 2 tweelingen voorzien van moedermelk
Helaas is zij kort voor onze speurtocht naar de fam. Werz overleden.
Vandaag was het een bijzondere ontmoeting met de familie.
En hebben wij al zijn werken kunnen bewonderen. -
18 April 2015 - 23:01
Marianne:
Wat een prachtig verhaal Els en wat moet dat een bijzondere ontmoeting zijn geweest!
Liefs,
Marianne -
19 April 2015 - 08:29
Gitta:
Wat een prachtig verhaal Els. En bijzonder dat jullie elkaar na zo'n lange tijd hebben gevonden. Mooi ook dat dus bijna op energetisch niveau bepaald is dat jullie verbonden zijn geweest. Al die tijd. -
19 April 2015 - 09:14
Lunette Van Der Mei:
Wat een mooi en ontroerend verhaal Els. -
19 April 2015 - 11:07
Irma Q:
Mooooi. Zou er dan toch meer zijn tussen hemel en aarde -
19 April 2015 - 12:12
Ineke:
Het was een bijzondere middag in Roosendaal !
Ik voelde me vereerd om bij de opening van de tentoonstelling aanwezig te zijn.
Han Werz is een veelzijdig kunstenaar en kunstliefhebber. Hij leefde voor de kunst, maar ook zijn gezin was hem zeer dierbaar.
Helaas zijn Han, zijn vrouw Liesbeth en zoon Jeroen inmiddels overleden,maar de gezinsleden zijn nog steeds heel hecht en allemaal aanwezig bij de opening van de overzichtstentoonstelling van zijn werk.
Het " moedermelk" verhaal maakt de band met deze familie heel bijzonder en ik denk zeker dat er wat van de creatieve eigenschappen van Liesbeth via de melk bij jou terecht zijn gekomen ,Els !
-
19 April 2015 - 12:38
Ellen De Kruijff:
Wat een geweldig verhaal! Hoe bijzonder en leuk dat je op onderzoek bent gegaan. -
19 April 2015 - 17:46
Sandra Hartman:
Wat een prachtig verhaal weer om kippenvel bij te krijgen! Echt iets voor jou om daar achteraan te gaan. De moedermelk van een andere moeder heeft ook mijn leven gered, alleen met dit verschil dat ik altijd van het begin af aan contact gehad heeft met mijn pleegmoeder, zoals wij haar noemde, ze was een dag voor mij jarig en ik ben elk jaar op haar verjaardag geweest tot dat ze zestien jaar geleden overleden is. -
19 April 2015 - 20:49
Natasja:
Ongelofelijk Els!! Wat een verhaal. Als het een boek zou zijn, zou je denken jaja zoiets gebeurt niet in het echte leven. Fijn dat je hier allemaal achter gekomen bent ook! Groetjes en fijne vakantie x -
20 April 2015 - 09:24
Jacqueline:
Wat heb je dit verhaal prachtig omschreven, om kippenvel van te krijgen! Vooral de namen van de andere tweeling, dat kan toch geen toeval zijn. Spijtig dat jullie moeder Werz niet meer hebben kunnen ontmoeten. Wellicht heb je jouw artistieke gave via de moedermelk van haar meegekregen.
Groetjes,
Jacqueline -
20 April 2015 - 10:17
Margriet:
Wat een juweeltje dit verhaal ! Zo ontroerend en heel bijzonder hoe toeval een rol kan spelen in het leven.
Ik kan me voorstellen dat je met hele andere ogen kijkt naar de werken van Wertz.
Prachtig, dank voor dit inkijkje in jouw leven.
liefs,Margriet -
20 April 2015 - 11:04
Hans:
Ik heb ook een bijdrage geleverd aan deze moedermelk actie,
want ik werd toen ook ingeschakeld.
-
20 April 2015 - 21:20
Ellen:
Wat prachtig! Ik ben ontroerd. -
20 April 2015 - 22:10
Yvonne De Haas:
Els,
Wat een fastisch en warm verhaal. En wat fijn dat we dit met je mogen meebeleven. Wat kunnen dingen in het leven toch wonderlijk lopen. Gewoon niet voor te stellen. Twee tweelingen, meisjes, met dezelfde namem die gevoed worden door een moeder. Kan me voorstellen dat jullie haar graag hadden ontmoet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
