Terug naar Oegstgeest.

Ooit van Kasteel Oud Poelgeest in Oegstgeest gehoord?
Wij uiteraard wel, we woonden tenslotte 25 jaar in het mooie Oegstgeest, slechts 15 minuten wandelen vanaf ons huis, maar we waren nooit verder gekomen dan het statige entree.
Wat is dat toch, dat een mens in den vreemde zoveel mogelijk musea, kastelen en monumenten bezoekt, maar zo'n pareltje om de hoek links laat liggen?
Daar moet dan blijkbaar eerst een uitnodiging voor in de bus liggen. Marja, destijds medebewoonster uit de Clinckenburgh, vierde haar 65e verjaardag en omdat zij als kind bijna in de achtertuin van het Kasteel woonde, was dit voor haar een mooie gelegenheid om met familie, vrienden en kennissen in het Koetshuis het glas te heffen en ons uit te nodigen voor een overheerlijke lunch.
Kastelen hebben altijd een historie en dat maakt een bezoek zo boeiend.
Nog geen maand geleden bezocht ik samen met een andere ex- Clinckenburgh bewoonster Kasteel Haarzuylen, het grootste en naar mijn mening meest imposantste kasteel van Nederland. Niet de grootte van een kasteel bepaalt haar charme, maar het zijn de eigenaren, bewoners die de geschiedenis maken.
Wat dachten jullie van Boerhave?
Geboren in Voorhout, studeerde medicijnen, werd één van de beste huisartsen en later directeur van de Hortus Botanicus.
De academie-tuin werd al gauw te klein voor de verwoede verzamelaar van zaden en planten en hij kocht Oud Poelgeest met de enorme grote parktuin.
Over dit relatief kleine landgroed valt veel te verhalen en wij waren bevoorrecht om door de schrijver van het boek 'Oud-Poelgeest' rondgeleid te worden. De heer Freek Lugt nam ons mee naar de Drakenzaal (!) waar in het kleurrijke plafond de drakenversiering in de hoeken direct opvalt.
Daar hoorden we ook van de kwajongenstreek van ene J. Wolkers. Hij schijnt op 20 jarige leeftijd de roodmarmeren sfinxen, onderdeel van de openhaard, ontvreemd te hebben. Naar één wordt nog steeds gezocht!
Van de Drakenhal kwamen we in de Zuidzaal met prachtige beschilderde panelen en waar je vanuit elk raam een schitterend uitzicht hebt. Het souterrain, in die tijd bestemd voor het personeel, is door de lage plafonds, dikke balken en kleinere ruimtes eigenlijk het gezelligste gedeelte van het kasteel.
Door tijdgebrek hebben we helaas de bovenste verdieping niet kunnen bekijken, maar ik heb een bruin vermoeden dat daar de smeuïgste anekdotes over te vertellen zijn. Een mooie gelegenheid om nog eens terug te komen, maar eerst ga ik het boek van Freek Lugt van A tot Z lezen. Alle gasten kregen een exemplaar mee naar huis, zó attent en aardig; de jarige geeft de gasten een cadeau en van de gasten wilde Marja enkel een bijdrage voor Terre des Hommes. De straatkinderen in Peru zullen er onwaarschijnlijk blij mee zijn.
Bedankt Marja en Roelof, het was een hele bijzondere dag.
We komen een andere keer de foto's bekijken.