Een bijzondere middag.

Een quizvraag:

Wat is na Groenland het grootste eiland ter wereld?

De niet meer zo piepjongen onder ons zullen meteen roepen:
Nieuw Guinea en hebben er destijds op school het nodige over moeten leren.
Van 1949 tot 1962 maakte het westelijke deel van Nieuw Guinea deel uit van het Koninkrijk der Nederlanden.
Op initiatief van het Koninklijk Nederlands Aardrijkskundig Genootschap en de Maatschappij voor wetenschappelijk Onderzoek van de Tropen vertrok in 1959 een groep wetenschappers naar het Sterrengebergte in het Centrale Bergland. Een witte vlek; er was eigenlijk niets bekend over de bevolking, flora en fauna.
Een van de geselecteerde wetenschappers die deelnam aan deze bijzondere expeditie, tevens goede vriend van vrienden van ons, gaf afgelopen zondag in huiselijke kring een lezing...........hoe bijzonder om dit mee te mogen maken!
De heer John Staats, nu op de respectabele leeftijd van 84 jaar, woont in Oegstgeest en is één van de nog slechts 4 overlevenden van de in totaal ongeveer 20 expeditiegangers. En wij, vrienden, waren uitverkoren om te luisteren naar zijn belevenissen en ervaringen.

Daar stond hij in zijn tropen outfit, incl. tropen helm. Aan de hand van ietwat vergeelde, maar gedigitaliseerde dia's nam hij ons mee, steeds verder de jungle in, het ondoordringbare gebied met alle ontberingen, verrassingen, tegenslagen en zelfs onderlinge ruzietjes.
Het werd een persoonlijk verslag van een spannende expeditie, waarbij kennis gemaakt werd met een bevolking uit het stenen tijdperk.
Tijdens dit halfjaar werd o.a. onderzoek gedaan naar de herkomst van de Papua's, de leefwijze, de onderlinge verhoudingen tussen de dorpen, de gewoontes en gebruiken. Er werden van 1000 mensen vinger-en handpalmafdrukken genomen, bloed afgenomen en maten opgemeten. Op de dia's zien wij dat de gemiddelde lengte zo'n 1,40 mtr. is, de mensen werden niet veel ouder dan 55 jaar; er is in dit onherbergzame gebied weinig tot niets te verbouwen en dat maakt het grote verschil tussen de Papua's hier en de Papua's aan de kust, waar de levensomstandigheden veel gunstiger zijn.
Het meeste materiaal werd later ondergebracht in het Rijksmuseum voor Natuurlijke Historie, nu Naturalis.
De groep wetenschappers werd bijgestaan door mariniers (vervoer en logistiek), Papua politiemannen, 2 artsen en zo'n 30 dragers. Er werd een werkkamp gebouwd en een simpel vliegveld. Ondanks de jarenlange voorbereidingen werd het een hachelijke onderneming, zowel logistiek als financieel en ging er veel mis. Een van de 2 helicopters verongelukte, waarbij de piloot het wonder boven overleefde.

Boeiend tot het eind, we hingen aan zijn lippen.
Om in de sfeer te blijven werden we getrakteerd op een fantastische Indonesische maaltijd, alles zelf gemaakt door 4 enthousiaste vrienden en de gastheer en gastvrouw.

Het was een cadeautje om dit mee te maken.