Vissers in het groen.

Ooit van surfcasting gehoord ?

Afgelopen weekend stonden ze er weer.
Zo'n 15 auto's geparkeerd aan het weiland grenzend aan onze tuin.
De gele vlaggen werden uitgezet, minitentjes en van die grote vissersparaplu's als bescherming tegen de wind.
Wat doen ze daar toch?
Vanuit ons keukenraam zien we mannen met enorme grote hengels over het weiland lopen, zoeken een plekje, zwaaien en werpen en dan wordt er gemeten.
Vissen op het droge?
La me nie lachen.
En toch is het zo!
Deze keer ben ik eens polshoogte gaan nemen en heb op de man af gevraagd wat er nou eigenlijk gedaan wordt.
"A wel, madame, dit is een serieuze sport, hè! Surfcasting!".
Surf....wat?
Noem het weilandvisserij of smartfishing. Het is eigenlijk een werptechniek met de bedoeling om zover mogelijk met een loodje te gooien.
Vergis je niet in de ernst waarmee deze lui urenlang bezig zijn. en dan hun uitrusting.........ik zag prachtige hengels met dure molens, boxen vol haken, lijnen, loodjes en weet niet wat voor attributen nog meer.
Maar ook de nodige kratjes bier en vandaag hadden zij zelfs een mobiele frietkot ingehuurd.
De man die mij met veel passie de zin van deze sport uitlegde, wees mij op een grote, stoere kerel ergens ver in het weiland.
"Madame, dat is de wereldkampioen, die is vandaag in ons midden".
Ik dacht: bij een sport die door een handjevol mensen wordt beoefend, heb je al gauw een wereldkampioen. Maar nee, surfcasting is een wereldwijde sport.
En dat ik daar nog nooit van gehoord heb en toch 4 à 5 keer per jaar in onze achtertuin wordt gedaan!
Helaas was ik mijn camera vergeten, maar je moet je een visser in het groen voorstellen. Grappig toch?