Sneu.

Zoals wij wonen, in de rust en stilte, zo dicht bij de natuur, is prachtig, een cadeautje. Ik heb al eerder geschreven over de hazen en reeën, die we vanuit ons keukenraam voorbij zien rennen.
Pony Sunny van onze buren heeft sinds maart gezelschap gekregen van 5 alpaca's, 5 schapen en 2 Shetland pony's.
Een gezellige beestenboel.
Vorige week zijn de schapen en alpaca's verlost van hun zware vacht en ik heb het hele spektakel weer van dichtbij mee mogen maken.
Dat scheren gaat overigens op twee verschillende manieren;
De schapen worden op hun achterste gezet tussen de benen van de scheerder en de dikke, vette vacht komt beetje bij beetje los.
De alpaca's worden met gestrekte poten neergelegd en met touwen vastgebonden. Ze ondergaan dat heel gelaten en de scheerder kan zijn werk doen. Het scheermes gaat als een mes door zachte boter en in no time ligt de vacht naast de alpaca.
Alleen moeder alpaca protesteerde deze keer. Ze was gestrest, moest overgeven en toen de klus geklaard was en ze kaal en bloot de wei in wilde huppelen, zag ik dat ze één geblesseerde poot had. Nu zagen we ook hoe mager ze was.
De afgelopen week heeft ze niet of nauwelijks meer gegeten en de dierenarts heeft haar pijnstillers en pepmiddelen gegeven, maar gisteren ging het echt niet meer en werd besloten haar in te laten slapen.
Ik was erbij , samen met mijn buurvrouw en haar 2 dochtertjes en we hielden het niet droog.
Die aandoenlijke blik!
Ze had de respectabele leeftijd van 15 jaar, is nu gelukkig uit haar lijden en vanuit mijn keukenraam zag ik de andere alpaca's, waarvan 3 kindjes, voor de stal liggen, als laatste groet.