Sloeptochtje en noodweer.
Blijf op de hoogte en volg Els
28 Juli 2013 | België, Kalmthout
Na een kort nachtje loop ik met Ciske in het ochtendzonnetje, windstil en blauwe lucht. Niets wijst meer op het noodweer van gisteravond, behalve dan een paar afgebroken takken en hier en daar een plasje water.
Eigenlijk begon het al gisterochtend, toen wij zomers gekleed naar onze vriendjes Ellen & Henk in Rijnsburg reden, die ons en Marianne & Marc en Jos & Renéé (zusje van Ellen) hadden uitgenodigd voor een sloeptochtje door de Leidse grachten.
Vanwege de meldingen op de buienradar hadden we besloten om iets later te gaan varen, maar sodeju.............toen wij uit Kalmthout wegreden trok de lucht boven ons compleet dicht, werd het inktzwart, donkerder dan de nacht, zwiepten de bomen heen en weer, mensen hadden in huis de lichten aangedaan en toen brak het los............bakken water stortten neer. Ruitenwissers op volle toeren, langzaam rijden, hopen dat er geen tak of boom op de auto valt. Dit is serieus eng. Je kunt niet terug, zit er middenin. Gelukkig zien we in de verte de lucht opklaren.
Toch is dit kinderspel vergeleken bij de terugweg in de late avond. André en ik kunnen ons niet heugen dat we zoiets eerder hebben meegemaakt. MEER DAN 100 KLIOMETER NOODWEER!
Geen wegmarkering te zien alleen bij het licht van de bliksem, zelfs last van aquaplanning met giga brede banden.
De weg verandert in een kolkende rivier. Ik krijg visioenen van meesleurende auto's.
Wat als je stil komt te staan, pech krijgt of een boom op je auto krijgt?
Denk ineens weer aan het noodweer van een paar jaar geleden toen het souterrain van ons huis in Oegstgeest 12 centimeter onder water kwam te staan.
Het houdt niet op. De rit duurt langer dan we willen.
Dan eindelijk Kalmthout.
Ver na middennacht staan we voor de elektrisch te openen poort van ons huis, maar probeer die maar eens open te krijgen als de stroom iin de ochtend al blijkt uitgevallen te zijn. De alarmcentrale had ons dat al telefonisch laten weten.
Geen verlichting en nog steeds stromende regen, dan zit er niets anders op dan over het hek te klimmen en aangezien ik soepeler en leniger ben dan Dré, ben ik de gelukkige!
Hij geeft mij een "kontje" en in mijn spierwitte lange broek en dito polo slinger ik mijn ene been over de manshoge houten poort, hup het andere been en.......jump! Alles aan mij is groen, vies en zei..nat en zo loop ik voorzichtig in het pikkedonker naar de achterdeur en probeer op de tast, nog steeds in de stromende regen, het sleutelgat te vinden en bij het openen van de deur krijg ik stantepede een hart verzakking van het oorverdovende alarm. Ik was even vergeten hoe hard zo'n kreng loeit; dat moet tot over de grens te horen geweest zijn.
Met behulp van een zaklampje dat wij voor dit soort calamiteiten altijd op dezelfde plek hebben liggen, kan ik de code intoetsen.............SIRENE UIT!
Nu de schakelaar in de meterkamer zien te vinden............lukt ook.
De poort kan weer open en André, inmiddels een verzopen kat, kan naar binnen.
Telefoon! De alarmcentrale heeft een melding binnengekregen.
En.........ook leuk! alle apparaten staan op nul. Klokken, televisie, p.c., alles moet weer ingeschakeld worden.
Zo is het inmiddels twee uur ín de nacht geworden.
En het boottochtje dan? Daar gingen we toch voor? Ook letterlijk in het water gevallen?
Nee zeker niet! Wij behoren soms tot de echte bofkonten.
Na de koffie met overheerlijke zelfgemaakte appeltaart met slagroom breekt de lucht open en stappen we om 14.30 u. in de sloep, die bijna zinkt van alle drank en hapjes.
Strakblauwe lucht en met een graadje of 28 richting Leiden.
We passeren weer alle highlights van Leiden.........de Hortus, de Sterrenwacht, de Waag, door de Vliet, de singels en uiteraard weer door "mijn" Oude Rijn.
"Wat willen jullie nog meer zien? Roept u maar! " .
Kapitein Henk brengt ons overal naar toe. Nog een singel? (Leiden heeft 7 singels)?
De Zoeterwoudse singel graag, langs de volière, waar we als kind iedere zondagmiddag even de vogeltjes gingen voeren. Marianne en ik genieten van zoveel, mooie herinneringen.
Inmiddels raken de flessen Prosecco leeg en we leggen rond half zes weer in Rijnsburg aan en nog steeds schijnt de zon volop.
Nou is Henk niet alleen een uitstekende kapitein, hij is ook een meester aan de BBQ en Ellen kan naast taartenbakken ook waanzinnig lekkere salades maken.
En zo zaten we tot het donker werd buiten aan een tafel vol heerlijkheden.......... super lekker gegeten en ouderwets veel gelachen.
We reden rond 11.00 u. richting België en brak na nog geen 5 kilometer
het verschrikkelijke noodweer los.
Eigenlijk begon het al gisterochtend, toen wij zomers gekleed naar onze vriendjes Ellen & Henk in Rijnsburg reden, die ons en Marianne & Marc en Jos & Renéé (zusje van Ellen) hadden uitgenodigd voor een sloeptochtje door de Leidse grachten.
Vanwege de meldingen op de buienradar hadden we besloten om iets later te gaan varen, maar sodeju.............toen wij uit Kalmthout wegreden trok de lucht boven ons compleet dicht, werd het inktzwart, donkerder dan de nacht, zwiepten de bomen heen en weer, mensen hadden in huis de lichten aangedaan en toen brak het los............bakken water stortten neer. Ruitenwissers op volle toeren, langzaam rijden, hopen dat er geen tak of boom op de auto valt. Dit is serieus eng. Je kunt niet terug, zit er middenin. Gelukkig zien we in de verte de lucht opklaren.
Toch is dit kinderspel vergeleken bij de terugweg in de late avond. André en ik kunnen ons niet heugen dat we zoiets eerder hebben meegemaakt. MEER DAN 100 KLIOMETER NOODWEER!
Geen wegmarkering te zien alleen bij het licht van de bliksem, zelfs last van aquaplanning met giga brede banden.
De weg verandert in een kolkende rivier. Ik krijg visioenen van meesleurende auto's.
Wat als je stil komt te staan, pech krijgt of een boom op je auto krijgt?
Denk ineens weer aan het noodweer van een paar jaar geleden toen het souterrain van ons huis in Oegstgeest 12 centimeter onder water kwam te staan.
Het houdt niet op. De rit duurt langer dan we willen.
Dan eindelijk Kalmthout.
Ver na middennacht staan we voor de elektrisch te openen poort van ons huis, maar probeer die maar eens open te krijgen als de stroom iin de ochtend al blijkt uitgevallen te zijn. De alarmcentrale had ons dat al telefonisch laten weten.
Geen verlichting en nog steeds stromende regen, dan zit er niets anders op dan over het hek te klimmen en aangezien ik soepeler en leniger ben dan Dré, ben ik de gelukkige!
Hij geeft mij een "kontje" en in mijn spierwitte lange broek en dito polo slinger ik mijn ene been over de manshoge houten poort, hup het andere been en.......jump! Alles aan mij is groen, vies en zei..nat en zo loop ik voorzichtig in het pikkedonker naar de achterdeur en probeer op de tast, nog steeds in de stromende regen, het sleutelgat te vinden en bij het openen van de deur krijg ik stantepede een hart verzakking van het oorverdovende alarm. Ik was even vergeten hoe hard zo'n kreng loeit; dat moet tot over de grens te horen geweest zijn.
Met behulp van een zaklampje dat wij voor dit soort calamiteiten altijd op dezelfde plek hebben liggen, kan ik de code intoetsen.............SIRENE UIT!
Nu de schakelaar in de meterkamer zien te vinden............lukt ook.
De poort kan weer open en André, inmiddels een verzopen kat, kan naar binnen.
Telefoon! De alarmcentrale heeft een melding binnengekregen.
En.........ook leuk! alle apparaten staan op nul. Klokken, televisie, p.c., alles moet weer ingeschakeld worden.
Zo is het inmiddels twee uur ín de nacht geworden.
En het boottochtje dan? Daar gingen we toch voor? Ook letterlijk in het water gevallen?
Nee zeker niet! Wij behoren soms tot de echte bofkonten.
Na de koffie met overheerlijke zelfgemaakte appeltaart met slagroom breekt de lucht open en stappen we om 14.30 u. in de sloep, die bijna zinkt van alle drank en hapjes.
Strakblauwe lucht en met een graadje of 28 richting Leiden.
We passeren weer alle highlights van Leiden.........de Hortus, de Sterrenwacht, de Waag, door de Vliet, de singels en uiteraard weer door "mijn" Oude Rijn.
"Wat willen jullie nog meer zien? Roept u maar! " .
Kapitein Henk brengt ons overal naar toe. Nog een singel? (Leiden heeft 7 singels)?
De Zoeterwoudse singel graag, langs de volière, waar we als kind iedere zondagmiddag even de vogeltjes gingen voeren. Marianne en ik genieten van zoveel, mooie herinneringen.
Inmiddels raken de flessen Prosecco leeg en we leggen rond half zes weer in Rijnsburg aan en nog steeds schijnt de zon volop.
Nou is Henk niet alleen een uitstekende kapitein, hij is ook een meester aan de BBQ en Ellen kan naast taartenbakken ook waanzinnig lekkere salades maken.
En zo zaten we tot het donker werd buiten aan een tafel vol heerlijkheden.......... super lekker gegeten en ouderwets veel gelachen.
We reden rond 11.00 u. richting België en brak na nog geen 5 kilometer
het verschrikkelijke noodweer los.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
