Portugal

Door een storing op de site is mijn verslag niet bij iedereen aangekomen, vandaar nog een poging.

As minhas raízes of wel:

mijn roots.

Terug naar de basis!

De puzzelstukjes van het leven.

“Mam, ik heb straks 3 weken vakantie en ik ga naar Porto. Ik wil mijn geboortestad weer zien, proeven, ruiken”.

Waauw! Zullenwe samen gaan?

Nee, ze wil dit avontuur op haar eigen(zinnige) manier beleven, haar land en familie leren kennen. Zo typisch Teresinha en zó stoer en dapper!

Ze heeft voor de eerste week alles uitgezocht en geregeld…….4 dagenin Porto en dan het weekend naar het huis van nichtje Rosa.

Rosa en haar man heeft zij 2 jaar geleden ontmoet op een groot familiefeest ter ere van de 1^e verjaardag van Lucas, het zoontje van Alice, de (half) zus van Teresinha.

_____________________________

Vanuit een hotelletje in het centrum gaat ze lopend op zoek naar het appartement waar zij het eerste jaar door de Avozinha (omaatje) is opgevoed en waar wij haar 35 jaar geleden hebben opgehaald.

Gevonden!

De dochter van de Avozinha wist nog precies wie Teresinha was. Ook de begraafplaats van haar ‘omaatje’ was snel gevonden.

“Wat heb ik veel aan u te danken”. Obrigada!

Zeg je Porto, dan zeg je port en als je dan toch in die mooie stad bent, bezoek je zeker één van de wijnhuizen aan de andere kant van de rivier de Douro. Om precies te zijn: in Villa Nova de Gaia. De bekendste brug die de oevers verbindt is de Ponte Dom Luis. Teresinha koos de Sandeman wijnkelders en nam daarna de trein richting Vila Meã, naar het “platte” land, waar meerdere familieleden wonen.

De dagen bij Rosa en haar kinderen zijn een feestje. Ze wordt omarmd door zoveel lieve mensen; mensen die blij zijn met Tia. Zo dierbaar dat zij herenigd zijn. Ze hoort er bij! Met een mix van Portugees en Engels krijgt Teresinha veel te horen over haar lieve, hechte familie.

Kent iemand “De Haan van Barcelós”?

Het is een legende en vertelt het verhaal van een boer die beschuldigd wordt van diefstal. De rechter veroordeelt hem tot de galg, maar de man gelooft dat de gegrilde haan, die op het bord van de rechter ligt, zal gaan kraaien nog voordat de strop aangetrokken wordt. En zo geschiedde!

“De Galo de Barcelos” is een nationaal symbool geworden en staat voor geluk, eer en vertrouwen.

Dit verhaal heeft Teresinha vroeger tot vervelens toe moeten horen en dus zette zij Barcelós op haar

to-do-lijstje en eenmaal in het stadje struikelde ze over -tig Barcelós hanen.

Er was nog een reden om naar Barcelós af te reizen: de dames voetbalwedstrijd Portugal – Noorwegen.

Kaartje online gekocht en Yes! Portugal won met 3-2.

______________________

Van Barcelósnam ze de trein naar Braga, de stad met de meeste kerken (30) en wordt daarom ook wel het Rome van Portugal genoemd.

De Dom “Bom Jesus do Monte” staat op een heuvel en het is aan de bezoeker de keuze: kies ik voor de comfortabele kabelbaan of neem ik alle trappen naar boven? Naar adem happend kwam ze bij de schitterende Dom aan en had zeker een Portugese tonic (witte port met tonic) verdiend, een variant op de gin tonic. Hier bleef ze tot het “gouden uur”, daar wordt de korte periode vóór zonsondergang en ná zonsopgang mee bedoeld. Het licht is dan roodachtig en zachter en dat levert een speciale gloed op.

_________________________

Rosa had Tia gevraagd: “Zien wij je nog voordat je weer naar huis gaat? Jij bent hier meer dan welkom”. En zo nam zij weer de trein naar Vila Meã om de laatste dagen van deze bijzondere vakantie bij haar familie te zijn.

De zondag leek een uitgerekende dag om Fatima te bezoeken. In dit dorpje verscheen De heilige Maagd Maria aan 3 herderskinderen en is nu uitgegroeid tot bedevaartsoord vanwaar over de hele wereld pelgrims samen komen. Gelovig of niet……….een bezoek aan deze vrome plaats met de imposante basiliek schijnt zeer indrukwekkend te zijn.

Er worden de dagen erna nog gezellige etentjes georganiseerd met veel neven, nichten, tantes, ooms met Tia als stralend middelpunt.

Het afscheid nemen valt niet mee nadeze emotionele en spannende reis. Een reis vol verwachtingen, hoop, herkenning, familiaire warmte.

Ze gaat terug met een juwelenkistje vol ervaring en verhalen!

Teresinha is trots op haar roots en wij zijn buitengewoon trots op haar!